...a na deser Przegibek ;)

Taki plan narodził się w głowie rano. Wiedziałem, że w czwartek pójdę na jakąś dłuższą trasę - padło na uphille.

Magurka szosówką = makabra. Czegoś takiego w życiu chyba jeszcze nie doświadczyłem. Podjazd zmasakrował mnie. Walka była nie z fizyczną siłą co psychiczną - 4 razy byłem bliski zejścia z roweru. Ale się nie poddałem! I mimo, że prawie cały czas licznik pokazywał mi 9 km/h na górze okazało się, że pobiłem swój czas o 19 sekund. WTF?!

Dalej szybko zjazd, bo czasu mało. W Wilkowicach na dole postój i sprawdzanie prognoz (ICM + MeteoGroup) bo Żywiec wyglądał jakby jakiś armagedon tam przechodził. Ale prognozy mówiły - słońce - więc jadę dalej.

Do Tresnej tranzyt szybki, z licznika na prostych nie schodziło 36-38 km/h. W Tresnej bruk. Wrrrr.... nienawidzę. Dalej przez tamę i w lewo. Znów bruk. NIENAWIDZĘ!!! Ale później gładki asfalt.

Podjazd na Żar już spokojnie, typowo treningowo, stąd czas 25:35 o ponad minutę słabszy od mojego najlepszego. Na górze baton, wiatrówka i sru na dół.

Wisienka na torcie (jak prawie zawsze) okazał się Przegibek. Ten już poszedł gorzej - 2 min słabiej niż tydzień temu. No ale w nogach już było ponad 1200m, przy czym dwie krótkie przerwy.

Ogólnie cały wyjazd zajął mi 3:19 z czego 3:08 samej jazdy. Na światłach w BB to stawałem co po chwila (do Wilkowic jechałem Żywiecką - nawet ok, chyba lepiej niż przez Bystrą).

PS zdjęć nie ma bo nie było czasu, za to jest coś FUNK'owego (ostatnio coraz bardziej mi się podoba ta muzyka, mimo że najlepsze lata miała kilka dekad temu).


Telemetria ;)
Magurka - 3.47 km / 381 m up / 180 HR avg / 23:09 time
Żar - 5.37 km / 322 m up / 169 HR avg / 25:35 time
Przegibek - 3.01 km / 194m / 172 HR avg / 14:19 time

Jak w temacie.

Przedpracowo do Wapienicy w tym pod Zaporę. Niestety, mimo równego asfaltu, pełno tam małych kamyków.

W drodze do domu 2 sprinty po ok 100m, pierwszy prędkość doszła do 48 km/h za drugim zarazem do 44 km/h.

W domu oględziny kół, w obu po 2 małe kamyki mocno wbite. W tylnym jeden był może szkiełkiem, sam nie wiem. Igła pomogła się ich pozbyć, bo pewnie niebawem znów byłby kapeć.
Przy okazji okazało się, że opony już są nieźle ponacinane przez takie właśnie dziadostwa...

A tam Operacja Południe. Krótko pooglądaliśmy i pojechaliśmy na plac zabaw. Oliwia miała, jak zawsze, dużo radochy :)

Żona na podjazdach trzymała tak koło, że byłem w szoku. Ja tak nie umię jak ona - jechać blisko i tą samą prędkością co poprzednik. Chyba ujawnia jakieś talenty ;)

Miała być Magurka, ale Kuba nie dał rady. A z Pawłem już jakoś się nastawiliśmy na rower. Zdecydowaliśmy się na Żar (dla mnie pierwszy raz w tym roku, co wstyd się przyznawać :P).

Tempo od Straconki było tak mocne, że na wysokości Karczmy zdecydowaliśmy nieco odpuścić. Ale od mostku już ogień.
No i ustanowił się kolejny rekord na Przegibek - 11:39. Tym razem czas poprawiłem o 34 sekundy. Jechaliśmy tak mocno, że nie pamiętam kiedy tak dawałem, no poza niedzielą i Salmopolem. Na prawdę jazda na 100%.

Na Żar niestety czasu nie policzyłem, ale jechaliśmy już spokojniej, chociaż nadal szybko. Ale pogaduchy po drodze i jakoś tak zeszło... wg GPS jechaliśmy mniej więcej 25:04 minuty, ale ja tam samemu GPS nie wierzę - musi być marker start & stop :)

Powrót na Przegibek to ciekawa sprawa. Minęliśmy typka na rowerze MTB. Koleś siadł nam na kole, a jechaliśmy całkiem szybko. Na mostku włączam licznik, robię miejsce kolesiowi (niech on teraz jedzie a nie wozi się). A typek jak nie depnie... trochę za nim pojechałem (ze 100m) ale tętno było za wysokie żeby go gonić. Niestety okazał się kozakiem. Pewnie jak Froome na epopirynie :P

Niemniej na Przegibek mocno jechałem, z nadzieją że gość gdzieś osłabnie. Na szczycie okazało się, że drugi raz tego dnia pobiłem swój czas podjazdu. Tym razem niemal o minutę. Nowy czas to 12:15, co jest całkiem całkiem (ale poniżej 12 min trzeba będzie zejść kiedyś :P).

Tak że, zamiast nieco się chillować po niedzieli, dołożyłem do gasnącego ogniska, i znów dziś (środa) nieco czuję nóżki :D

Dużo by pisać o planach na ten wyjazd. W skrócie: wybieramy się z Kubą na Równica Uphill 2013. Jako że, Kuba jeszcze szosą nie był na tym szczycie, planowaliśmy wspólny wyjazd od kilku tygodni. Temat zarzuciliśmy Darkowi, z którym rok temu byliśmy na Krowiarkach - trzeba utrzymywać znajomości, a co!

Po zeszłotygodniowym Krakowie, napisałem Kubie "Równica calling!" Okazało się, że szybciej to zrealizowaliśmy niż nam się, chyba, śniło. Darek w środku tygodnia rzucił temat, że możemy jechać w niedzielę.

K4r3l & Daro908 w drodze na Salmopol © webit

Problemem była pogoda.
Pod koniec tygodnia, jak wiemy, pogoda się zchrzaniła strasznie. Na szczęście w niedzielę miało być ładnie od świtu.
W związku z tym, Kuba odpuścił mtb i postanowił pokręcić szosowo. Z racji dalekiego dojazdu kompana - przenieśliśmy start z 6:30 z Buczkowic na 7:30.
Mimo zmiany, obawy o dobre warunki atmosferyczne cały czas nie dawały nam spokoju. Niby prognoza mówiła bez deszczu, ale chmury były takie, jakby zaraz miało lunąć.

Udało się.
Szczyrk i Salmopol przejechaliśmy gadając. Zjazd do Wisły i już był większy ruch, więc trzeba było jechać sznurkiem.
U stóp Równicy, potwierdziliśmy miejsce startu, a następnie ruszyliśmy cały odcinek planowanego Uphillu. Cała trójka jest raczej zainteresowana startem, przynajmniej Kuba i ja na 100%, Darek chyba też pojedzie ;)
O dziwo dziś jechało mi się jakby z luką pamięci. Nigdy jeszcze ten pojazd nie minął mi tak szybko. Tempo mocne, ale Kuba okazał się nie do złapania. Na szczycie, przy Schronisku, strzelam że miałem stratę minuta/półtorej. Po prostu nie szło kolego dziś dogonić... (czasu niestety nie liczyłem dziś, ale było coś około 20 min - a mógłby być rekord, bo najlepszy zmierzony czas mam 20:59 ;().
Na szczycie mała przerwa bufetowa i jedziemy z powrotem. Szybko, bo znów się chmurzy. Ale już na wlocie do Wisły świeci słońce i jest tak ciepło, że robimy postój na rozbieranie nogawek/rękawek. Ot, pogoda zmienną w górach jest.

Mega mocny powrotny Salmopol.
Przycisnęliśmy z Kubą mocno od zatoczki. Na szczycie byliśmy ja 21:05, Kuba kilka-kilkanaście sekund za mną. Cały podjazd jechaliśmy mocno. Sprawdziłem w Garminie w Training Center i wykres jest niesamowity.
Efektem jest urwanie 4:48 (tak! 4 minuty 48 sekund!!!) z poprzedniego mojego najlepszego czasu. Nowy rekord: 21:05. Masakra normalnie. Masakra :-)

Z Oliwią w foteliku i żoną, która debiutowała na rowerze w tym sezonie.

Po infekacji nia ma śladu, noga znów kręci niezle pod górę. W drodze do i z pracy, za każdym razem zahaczyłem o Kalwarię.
Jest to taka jedna ulica w Jaworzu - 1.1 km długości, 63m w górę, z czego druga połowa jest już "płaska", w pierwszej nachylenie dochodzi do 14% na kilkunastu metrach :D
I <3 it!